Fenesta e rose.

Addò l’ammore s’ha fatt ‘a casa,
nunn chiagnere core, n’ce stà
na fenesta chin ‘e rose,
ca fa felice o’ core
e guarda o’ mare.
Dint sta e casa na figliola bruna
ca se chiamma ammore,
ca ogni sera aspetta o’ sole d’oro
e ‘a matina canta cu ‘e ciure prufumate
o’ mare e a rena, quann addore e rose
nasce vasanno o’ core e sse votta a mmare.


Rose e maggio.

Quant me piaceno
e ‘rrose e maggio,
quant’ me piace stu sciore.
Nasceno sott o’ sole
e primmavera
e chiureno ll’uocchie
‘a sera p’aspettà dimane.
A rosa e maggio,
a rosa si ttu.
Nasce o’ iuorno nzino a tte
e nzino a tte spontano ‘e rrose,
‘e rrose belle sott a nu ciato e sole.


Femmena e mare.

Napule è na femmena e mare,
‘a notte è na lampara ca luce pe ‘e marenare.
E femmene ‘e mare danno a voce
e chiagneno n’ammore antico;
e ‘a luna n’cielo stenne na strada argiento
pe ffà luce a e suonne amare.
Napule è na femmena ‘e mare,
e a matina cu o’ primmo sole se sceta pe ddi:
“Buon giorno ammore”.
E ‘a sera guarda o’ sole
ca se stuta ‘a mmare.