A mia figlia MariaLaura

 

Quanta vot’ t’aggiù abbracciate

e doppo ‘nu poc’ t’aggiù lasciat’.

Nennella mia, si ancora piccirella 

E te sfastarie

e ‘ stù patre già tropp’

Vicchiariell!

Tu, Vuò ancor’ pazzia’ 

Mentre io cerc’ 

 ‘e te vasà 

Pecchè chist’uocchie 

M’hannu fattu annamurà!


 

Ai miei genitori

 

Mamma mia

Sta pandemia 

è  ‘na muria.

 Int ‘all’uocchie rà paura, 

comme adduje criatur 

annù chiagnut!

Quanti lacrim int ‘a stù cor’,

Ma ‘sta faccia era nu’ tor’!

Int ‘ospital, t’avimm’ purtat’ 

E papà…quanta nuttat’!

Jà, mammà, nu’  ‘mbort

‘a vit è  ‘nà chiorte;

E a casa anata vote 

te ne port’!


 

A mio figlio Francesco Pio

 

Vieni ’cà bellu 

e ’ papà, pecché te aggia abbracciàr

E nu’ vas’ in front 

Te aggià da’!

Quanta nott’ 

Aggiù passat’ 

Int o suonno aggiù ‘zumbat’:

“Nannì!  chist’ s’affog’!”

 

“Sapatiè nun te preoccupà,

chist’ nu’ mor’!”

Nata vote ‘a piglià suonne 

Ca, rint‘ o scur ‘ra nuttat’

Na ‘voce annamurat’:

“Papà, Ti  voglio Bene”

 

Int ‘a stu’ mument aggiù capit’ 

Cà nun era sul nu’ figlie

 ma l’ammore ra’ famigl’ !